Om uit te proberen of ik dat inmiddels aankan, heb ik in overleg met mijn ergotherapeute een kort busreisje gemaakt.
Lopen naar de bushalte is 15 minuten. Dit is wat ik nu dagelijks maximaal loop aan tijd, hetgeen wel haalbaar is zonder dat ik daarbij te erg vermoeid ben.
Wachten bij de bushalte is langs een drukke weg. De oortjes met active noise cancellation (ANC), die ik inmiddels heb aangeschaft, verminderen de auditieve prikkels, maar visuele prikkels zijn er wel in de vorm van langsrijdende auto’s en langslopende mensen. We waren samen dus ik heb soms mijn ogen kunnen sluiten terwijl mijn partner op de komst van de bus lette. In de bus was het gelukkig niet druk. De oortjes verminderden ook daar de auditieve prikkels. De busreis duurde 10 minuten en dat was redelijk te doen. Wel prikkels door de bewegingen van de bus.
In Oostvoorne 10 minuten in een laag tempo rondgelopen. We hadden het plan om ergens te lunchen. Er was op maandag helaas slechts één horecagelegenheid open, waar het dan ook behoorlijk druk was. Direct al een dilemma waarover ik voordat ik ziek werd nooit hoefde na te denken: gaan we buiten op het terras zitten, hetgeen minder prikkels geeft dan binnen zitten, maar op het terras was het erg druk. Of dan toch maar binnen zitten, waar het rustiger was voor wat betreft gasten maar een binnenlocatie geeft mij standaard meer prikkels. Wanneer ik ergens binnen zit waar meer mensen aanwezig zijn, zit ik het liefst met mijn rug tegen een wand aan. Geluiden en bewegingen die achter mij zijn komen nog harder binnen dan wanneer ik de geluidsbron kan zien, is mijn ervaring. Gekozen voor binnen zitten, waar we de enige gasten waren. Maar er bleken toch veel prikkels. Veel geluiden van de bar en de keuken en achtergrondmuziek. Daar hielpen de oortjes tegen. Maar ook veel toiletbezoek van gasten die buiten op het terras zaten, dus daardoor veel heen en weer geloop, ook door serveersters die vanaf de bar en de keuken langs liepen naar het terras. Het duurde een half uur voordat het eten arriveerde. Hierdoor was de opbouw van de prikkels al zowat tot wat voor mij maximaal houdbaar is gestegen.
Daarna buiten op een stil plekje nog wat rust genomen. De bus naar huis genomen, na een gelukkig korte wachttijd bij de halte. Na aankomst in Brielle terug naar huis gelopen. Op het eind van de route kwam ik nauwelijks nog vooruit. Na thuiskomst een tijd op bed gelegen en de rest van de dag niets meer kunnen doen. Die avond ben ik om half negen doodmoe naar bed gegaan en de daaropvolgende dag een dip gehad. Wel naar de fysio gegaan maar daar heb ik niet veel kunnen doen, net als de rest van die dag.