Ronduit irritant is het, dat alle leuke dingen van vroeger nu niet of nauwelijks meer kunnen. Uit eten gaan, daagje weg, food truck festival, 1 april gebeuren in Brielle: vanwege de overgevoeligheid voor prikkels zijn deze activiteiten voor mij niet lang vol te houden.

In het begin van mijn ziekte was het helemaal ondoenlijk. Tijdens het dagelijkse wandelingetje, wat op zich al een hele inspanning was en nog steeds is, bleek dat drukte op straat mij heel veel ongemak opleverde. Relatieve drukte. Ik ervaarde het al snel als te veel. Ik stopte om mensen die achter ons liepen te laten passeren. Ik kon het geluid en de mentale druk van de voetstappen en personen achter mij niet verdragen.

Inmiddels heb ik ‘in ear’ hoofdtelefoontjes met dynamische geluidsonderdrukking aangeschaft. Die helpen aardig tegen geluidsprikkels, maar ze sluiten het geluid van buitenaf helaas niet volledig af. Een donkere zonnebril sluit de visuele prikkels iets af. Ik heb een overzetbril die ook aan de zijkant afsluit. Getemperd licht helpt. Ik merk dat ik in het donker minder last heb van visuele prikkels dan overdag als het licht is. Ook het autorijden gaat mij in het donker beter af. Waarschijnlijk omdat ik dan minder van de omgeving waarneem en daar dan minder prikkels door krijg.

Op koningsdag heb ik een wandeling over de vrijmarkt bij ons in de straat gewaagd. Met oortjes in. Maar ik moest helaas al snel een rustiger zijstraat in en terug naar huis. Hetzelfde bij 4- en 5 mei festiviteiten in Brielle. Het gaat even redelijk goed, maar na een tijdje wordt het mij allemaal teveel. Dan ervaar ik vluchtgedrag. Ik moet dan zo snel als mogelijk weg uit de drukte. Volgens mijn partner is het dan helemaal niet zo druk, maar ik ervaar het wel zo.