Door mijn ergotherapeut werd ik gewezen op een nieuwe behandelmogelijkheid voor mijn Long COVID klachten; het in Amsterdam gevestigde Nederlands Kenniscentrum Chronische Vermoeidheid, kortweg NKCV. Om in aanmerking te kunnen komen voor deze behandeling, is een doorverwijzing van de huisarts nodig. Ik heb aan mijn huisarts gevraagd of zij bekend was met deze behandeling en haar uitgelegd dat ik in het streven om van mijn klachten af te komen en bij gebrek aan andere mogelijke therapieën of medicijnen deze mogelijkheid graag wilde proberen. Mijn huisarts kende het NKCV niet, maar ik kreeg wel de verwijsbrief mee.

Allereerst was er telefonisch contact met het NKCV, opgevolgd door een aantal online vragenlijsten.
Het maken van een intake-afspraak verliep wat moeizaam. De eerste intake zou verplicht op locatie NKCV in het Amsterdamse VUmc moeten plaatsvinden. Ik heb uitgelegd dat het reizen en de intake op één dag, met mijn klachten, een grote opgave voor mij is. Het zou, zo werd mij verzekerd, alleen gelden voor de eerste intake-afspraak. De rest van de behandeling zou online kunnen.
Ik heb serieus overwogen of ik, vanwege de intake op locatie, wel door wilde gaan met het NKCV. De optie die zich aandiende was het boeken van een overnachting in de buurt van het VUmc, zodat we de reis over twee dagen konden spreiden. Zo vond ik de mogelijkheid om te overnachten in het Gastenverblijf van het VUmc, gerund door vrijwilligers en betaald met donaties, waar je als patiënt en naasten tegen gereduceerd tarief kunt overnachten. Per e-mail heb ik de vraag gesteld of mijn partner en ik daar gebruik van konden maken. Dat was gelukkig mogelijk! Toen heb ik direct de afspraak voor de intake gemaakt.

Op zondagmiddag kwamen we aan in het Gastenverblijf. We werden ontvangen door een team van alleraardigste vrijwilligers. Alles was perfect verzorgd.

De volgende dag was de intake. Een gesprek van ruim anderhalf uur met een NKCV medewerker. Mijn partner mocht erbij aanwezig zijn. Er werd uitgebreid stilgestaan bij mijn klachten. Wat voor mij als heel bemoedigend klonk was de doelstelling van de behandeling: volledige genezing! Dat klonk mij als muziek in de oren.
Aan het eind van het gesprek werd mij een beweegmeter overhandigd. Dit apparaat is als een horloge te dragen en meet gedurende twee weken mijn bewegingen en slaap. Na die twee weken gaat het retour NKCV.

Het gesprek was voor mij uiterst intensief en daardoor ook erg vermoeiend. En we moesten natuurlijk ook nog vanuit Amsterdam naar huis reizen. Gelukkig reed mijn partner, maar evengoed was de reis voor mij ook erg vermoeiend. Ik kwam dan ook behoorlijk uitgeput thuis die middag. Om 18:15 lag ik alweer in mijn bed. Helemaal uitgeteld. Helaas kampte ik ook de volgende paar dagen met de gevolgen.
De slotsom is dat ik alles aanpak om genezing te bewerkstelligen, ook al moet ik daarbij tot het uiterste gaan. ‘Mijn uiterste’ welteverstaan. Dat zal voor gezonde mensen een gering offer zijn, maar voor mij wel.
De eerstvolgende sessie is half volgende maand. En online. Geen reis gelukkig.
Later meer.