De zomer is bijna ten einde. Een jaar en drie maanden ben ik al ziek.
Mijn klachten verschillen: Onverklaarbare spierpijn, waar een al even onverklaarbare gewrichtspijn bijgekomen is; abnormale vermoeidheid na inspanning; vaak de hele dag hoofdpijn; overgevoeligheid voor prikkels; periodes van problemen met de nachtrust.

Om met het laatste te beginnen, de problemen met de nachtrust. Mijn nachtrust werd al verstoord door geluidsprikkels. Om die reden draag ik al zowat een jaar ’s nachts oordoppen. Ik heb pas geleden nog een hele voorraad 3M oordoppen, van die ronde gele, aangeschaft. Die sluiten het beste af.
Nu is de belangrijkste verstoorder van mijn nachtrust mijn hartslag. Ik word, sinds ik ziek ben geworden, vaak midden in de nacht wakker van een abnormaal hoge hartslag. Het lichaam zou in rust moeten zijn, maar het virus zorgt ervoor dat de balans tussen activiteit en rust verstoord is. Het lichaam staat eigenlijk altijd aan en de hartslag past zich daarop aan.
De problemen met de nachtrust brengt je in een vicieuze cirkel. Door de gebroken nachten word ik nog vermoeider wakker dan ik toch al ben. Ik kom met grote moeite de dag door en ben aan het begin van de avond al helemaal op. Daardoor ga ik nog vroeger naar bed dan ik de laatste tijd normaal al gewend ben. Wanneer er dan nog een gebroken nacht volgt beland je in die vicieuze cirkel.
Ik dwing mezelf dan om toch zo lang als mogelijk is wakker te blijven. Pas als ik zowat letterlijk omval van vermoeidheid geef ik toe. Dat helpt soms om de cirkel te doorbreken.

In de zomer wilde ik wat meer tijd besteden aan leuke dingen doen. Mijn partner was een aantal weken vrij. We zijn door mijn ziekte sinds 2021 al niet meer op vakantie geweest. Dat compenseren we door met enige regelmaat ergens uit eten te gaan. Dat dient dan wel in een rustige omgevig te zijn, zonder prikkels voor mij. We kwamen altijd al in strandcafé De Meiden aan het Brielse Meer. Die hebben meerdere ruime terrasssen, waar altijd een rustig plekje te vinden is. Daar zijn we dan ook deze zomer een aantal keer geweest. Daar hield ik het dan soms tot wel een uur achter elkaar vol. Op die keer dat iemand het idee kreeg om vlakbij het terras op zijn zitmaaier het gras te gaan maaien na dan.

In de zomer ben ik, vanwege de tijdbesteding aan leuke dingen, even gestopt met fysiotherapie. In mijn situatie moet je zuinig zijn met de energie die je beschikbaar hebt. Het één doen komt daarom meestal neer op het ander dan maar laten.
In het kader van de regeling paramedische herstelzorg na COVID 19 heb ik twee keer een periode van 6 maanden fysiotherapie door mijn zorgverzekering vergoed gekregen. Na die tweede periode is er helaas geen, door de ziektekostenverzekering vergoede, verlenging meer mogelijk van die herstelzorg. Dat is dan dus voor eigen rekening. De ziektekostenverzekering verwacht kennelijk dat de Long COVID klachten na een jaar wel zodanig over zouden moeten zijn, dat herstelzorg niet meer nodig is.
De zomerstop heb ik benut om na te denken over al dan niet doorgaan met fysiotherapie. Ik heb besloten om dat toch te doen, maar dan wel in plaats van twee keer naar één keer in de week. Ik merkte, nadat ik na mijn zomerstop weer met fysiotherapie was gestart, dat mijn lichamelijke gesteldheid toch wat achteruit was gegaan. Dat was nadat ik weer was begonnen binnen een paar weken al veel beter. Fysiotherapie helpt mij om mijn lichamelijke conditie beter op peil te houden. Dat daarbij de conditie van mijn bankrekening juist slechter wordt neem ik dan maar voor lief.

Met mijn ergotherapeut heb ik afgesproken dat tot nader order de behandeling wordt opgeschort. Ik heb zeer zeker veel aan mijn ergotherapie gehad. Ik heb geleerd hoe mijn dag het beste in te delen is en hoe ik moet omgaan met het afwisselen van inspanning en rust.

Mijn overgevoeligheid voor stress werd nog eens stevig op de proef gesteld. In de namiddag van vrijdag 8 september kreeg ik van mijn bedrijfsarts het bericht dat mijn spreekuur afspraak voor maandag 11 september was verzet van 10:30 naar 9:00 uur ’s morgens. Dat is voor mij een uiterst onhandige tijd omdat ik dan in de spits naar Rotterdam moet reizen. Gewoon reizen zonder drukte is al uiterst moeilijk voor mij. En dan hoef ik nog niet eens zelf te rijden.
In principe kan een werknemer zelf de bedrijfsarts niet benaderen voor het wijzigen van een spreekuur afspraak. Dat moet altijd via de werkgever. En zie dat maar eens voor elkaar te krijgen, vrijdagmiddag op zo’n korte termijn. Alles bij elkaar leverde mij zodanig veel stress op dat ik echt letterlijk zat te schudden in mijn stoel, met een hartslag van zowat 160. Gelukkig is, mede door herhaaldelijk bellen door mijn partner met het kantoor van de Arbodienst en WhatsApp contact met de contactpersoon van mijn werk, de afspraak uiteindelijk verzet naar 13:00 uur. Het hele akkefietje leverde mij wel helaas en flinke terugslag in mijn herstel op. En het besef dat Long COVID niets heeft heel gelaten van mijn stressbestendigheid.